પાની બિચ મીન પિયાસી – કબીર
જુલાઇ 11, 2006 at 5:56 પી એમ(pm) 2 comments
પાની બિચ મીન પિયાસી,
મોહિ સુન સુન આવત હાંસી.
આતમજ્ઞાન બિના સબ સૂના,
ક્યા મથુરા ક્યા કાશી.
ઘર મેં વસ્તુ ધરિ નહિ સૂઝે,
બાહર ખોજત જાસી.
મૃગ કી નાભી માહિં કસ્તૂરી,
બનબન ખોજત જાસી.
કહૈ કબીર સુનો ભાઇ સાધો,
સહજ મિલે અવિનાસી.
Entry filed under: કવિતા.
અમીઝરણું... 
1.
Jayshree | જુલાઇ 12, 2006 પર 10:22 પી એમ(pm)
મૃગ કી નાભી માહિં કસ્તૂરી,
બનબન ખોજત જાસી.
Kabirjee ni khasiyat chhe.. Jatil vaat ne pan khub saralata thi samazave chhe.
2.
manvant | જુલાઇ 13, 2006 પર 10:45 પી એમ(pm)
કસ્તુરી કુંડલ બસે,મૃગ ઢૂંઢે બનમાંહીં:
ઐસે ઘટમેં પીવ હૈ દુનિયા જાનત નાહીં !