એક હતી સર્વકાલીન વારતા – જગદીશ જોષી.

જગદીશ જોષી – ( 09-10-1932 : 21-09-1978 )

ધારો કે એક સાંજે આપણે મળ્યાં અને આપણે હળ્યાં
                                           પણ આખા આ આયખાનું શુ ?

ખુલ્લી આ આંખ અને કોરી કિતાબ એને ફરીફરી કેમ કરી વાંચશું?

માનો કે હોઠ સહેજ મોરી ઊઠ્યા ને છાતીમાં મેઘધનુષ ફોરી ઊઠ્યાં
                                           પણ બળબળતી રેખાનું શું ?

આકાશે આમ ક્યાંક ઝૂકી લીધું ને ફૂલોને ‘કેમ છો?’ પૂછી લીધું
                                           પણ મૂંગી આ વેદનાનું શું ?

માનો કે આપણે ખાધું-પીધું અને માનો કે રાજ ! થોડું કીધુંયે રાજ,
                                           પણ ઝૂરતા આ ઓરતાનું શું ?

ધારો કે રાણી ! તમે જીતી ગયાં અને ધારો કે વાયરા વીતી ગયા
                                           પણ આ માંડેલી વારતાનું શું ?