એક હતી સર્વકાલીન વારતા – જગદીશ જોષી.
ઓગસ્ટ 6, 2006 at 6:06 પી એમ(pm) 2 comments
જગદીશ જોષી – ( 09-10-1932 : 21-09-1978 )
ધારો કે એક સાંજે આપણે મળ્યાં અને આપણે હળ્યાં
પણ આખા આ આયખાનું શુ ?
ખુલ્લી આ આંખ અને કોરી કિતાબ એને ફરીફરી કેમ કરી વાંચશું?
માનો કે હોઠ સહેજ મોરી ઊઠ્યા ને છાતીમાં મેઘધનુષ ફોરી ઊઠ્યાં
પણ બળબળતી રેખાનું શું ?
આકાશે આમ ક્યાંક ઝૂકી લીધું ને ફૂલોને ‘કેમ છો?’ પૂછી લીધું
પણ મૂંગી આ વેદનાનું શું ?
માનો કે આપણે ખાધું-પીધું અને માનો કે રાજ ! થોડું કીધુંયે રાજ,
પણ ઝૂરતા આ ઓરતાનું શું ?
ધારો કે રાણી ! તમે જીતી ગયાં અને ધારો કે વાયરા વીતી ગયા
પણ આ માંડેલી વારતાનું શું ?
Entry filed under: કવિતા.
અમીઝરણું... 
1.
SV | ઓગસ્ટ 6, 2006 પર 6:09 પી એમ(pm)
Jagdish Joshi at his best! Thanks for sharing.
2.
manvant | ઓગસ્ટ 8, 2006 પર 11:10 પી એમ(pm)
કેમ? માંડેલી વાર્તા તો પૂરી જ થઈ ને ?આટલું બધું ધાર્યું
ને રાણી જીત્યાં તે પણ ધારણામાં જ !પ્રવાહી ગીત છે.
આભાર !