સ્વજન સુધી – ગની દહીંવાલા.

અબ્દુલગની અબ્દુલકરીમ ( 17-08-1908 :: 05-03-1987 )

દિવસો  જુદાઇના  જાય છે,  એ  જશે  જરૂર મિલન સુધી,
મને હાથ ઝાલીને લઇ જશે, હવે શત્રુઓ જ સ્વજન સુધી.

ન ધરા સુધી, ન ગગન સુધી, નહિ ઉન્નતિ, ન પતન સુધી,
અહીં  આપણે  તો  જવું  હતું,  ફક્ત એકમેકના મન  સુધી.

હજી પાથરી ન શક્યું સુમન, પરિમલ જગતના ચમન સુધી,
ન  ધરાની હોય  જો સંમતિ,  મને લૈ જશો ન ગગન  સુધી.

છે  અજબ  પ્રકારની  જિંદગી !  કહો એને પ્યારની જિંદગી,
ન  રહી  શકાય  જીવ્યા વિના !  ન ટકી શકાય જીવન સુધી.

તમે  રાંકનાં છો રતન સમાં,  ન મળો,  હે અશ્રુઓ, ધૂળમાં,
જો અરજ કબૂલ હો આટલી, તો હ્રદયથી જાઓ નયન સુધી.

તમે  રાજરાણીના  ચીર  સમ,  અમે  રંક  નારની  ચૂંદડી !
તમે બે ઘડી રહો અંગ પર,  અમે સાથ દઇએ જીવન સુધી.

જો હ્રદયની આગ વધી ‘ગની’, તો ખુદ ઇશ્વરે જ કૃપા કરી,
કોઇ  શ્વાસ બંધ કરી  ગયું,  કે  પવન ન  જાય અગન સુધી.