એક શરણાઇવાળો – દલપતરામ.
ઓગસ્ટ 24, 2006 at 4:59 પી એમ(pm) 4 comments
એક શરણાઇવાળો સાત વર્ષ સુધી શીખી,
રાગ રાગણી વગાડવામાં વખણાણો છે;
એકને જ જાચું એવી ટેક છેક રાખી, એક
શેઠને રીઝાવી મોજ લેવાને મંડાણો છે;
કહે દલપત્ત પછી બોલ્યો તે કંજુસ શેઠ,
ગાયક ન લાયક તું ફોકટ ફુલાણો છે;
પોલું છે તે બોલ્યું તેમાં કરી તેં શી કારીગરી,
સાંબેલું બજાવે તો હું જાણું કે તું શાણો છે.
Entry filed under: કવિતા.
1.
Urmi Saagar | ઓગસ્ટ 26, 2006 પર 12:48 એ એમ (am)
પોલું છે તે બોલ્યું તેમાં કરી તેં શી કારીગરી,
સાંબેલું બજાવે તો હું જાણું કે તું શાણો છે.
I have read this lines b4, but just read the entire poem here today….
thanks amit!
2.
સુરેશ જાની | ઓગસ્ટ 26, 2006 પર 6:50 એ એમ (am)
“મારી ગાગર ઉતારો તો હું જાણું,
કે શ્યામ તમે ઉંચક્યો તો પહાડને !!”
આ ગીતમાં ય આવી જ કંઇક વાત છે ને?
3.
shivshiva | ઓગસ્ટ 26, 2006 પર 7:22 એ એમ (am)
આવી જ એક વાર્તા ચીનની લોકકથામાં છે.
4.
manvant | ઓગસ્ટ 26, 2006 પર 11:10 પી એમ(pm)
MAARU PRIYA GEET !