અતીત – અમૃત ‘ઘાયલ’ અને પ્રતિકૃતિ – નિર્મિશ ઠાકર

અતીત – અમૃત ‘ઘાયલ’             પ્રતિકૃતિ          કવિ સંમેલનમાં – નિર્મિશ ઠાકર.

મેઘધનુષના જીવનમાં રંગ હતા,                              અન્ય કવિઓ બધા કઢંગ હતા,
મન વિશે પણ વિવિધ ઉમંગ હતા.                            મન વિશે પણ વિવિધ ઉમંગ હતા.

અતિ સુંદર સમયના ઢંગ હતા,                                 શાલ, ઝભ્ભા ને ઝૂલતા ઝોળા !
પર્વ જેવા બધા પ્રસંગ હતા.                                     પર્વ જેવા કશા પ્રસંગ હતા.

એકબીજાનાં જાણે અંગ હતા,                                    એકબીજાનાં જાણે અંગ હતાં,
માનવી ખૂબ અંતરંગ હતા.                                       માઇક સાથે કવિ સળંગ હતા.

ઓસમાં સૂર્યનો હતો અણસાર,                                  ક્યાંક તાળી પડી પઠન-મધ્યે,
બિન્દુમાં સિન્ધુના તરંગ હતાં.                                    બિંદુમાં સિંધુના તરંગ હતાં.

કમ નહોતો પ્રતાપ ફૂલોથી,                                       દાવ લેવા હતા ઘણા તત્પર,
બહુ પ્રતાપી સ્વયં પતંગ હતાં.                                  બહુ પ્રતાપી સ્વયં પતંગ હતા.

ઘૂમતાં’તાં સદાય વાદળમાં,                                      બારીએથી ઊડી ગયા શ્રોતા ?
વીજ જેવાં ચપળ વિહંગ હતાં.                                   વીજ જેવાં ચપળ વિહંગ હતાં.

લોહીમાં કૂદા-કૂદ કરતાં’તાં,                                        હું જ બોલું-ની ખેંચતાણોમાં –
ઓરતા શું હતા કુરંગ હતા.                                        ઓરતા શું હતા કુરંગ હતા !

કોઇ સીમા નહોતી અચરજની,                                   કોઇ સીમા નહોતી અચરજની,
આ ચતુર આયના ય દંગ હતા.                                 ફાટતાંવેંત ઝભ્ભા દંગ હતા !

હુંય ‘ઘાયલ’ હતો પવનવેગી,                                     હુંય ઘાયલ હતો કવિરૂપે !
મારી આ રાંગમાં તુરંગ હતા.                                     ગાંઠતા ક્યાં કોઇ તુરંગ હતા ?