Archive for ઓક્ટોબર 12, 2008
ગઝલ :: હઝલ !
ગઝલ હઝલ !
શ્રી અમૃત ઘાયલ. શ્રી નિર્મિશ ઠાકર.
એ ઘડી પણ એક વખત આવી હતી, ખોલવા તાળું ન એ ફાવી હતી,
સુખની મારા હાથમાં ચાવી હતી. સુખની મારા હાથમાં ચાવી હતી !
કોઇની સમજાવી એ સમજી નહીં, એ કશું સમજ્યો ન’તો ને એ છતાં –
આંખને એણે ય સમજાવી હતી. આંખને એણે ય સમજાવી હતી !
આમ તો મારગ બહુ સીધો હતો, માત્ર ફેરા લાખચોરાશી ફરી –
જિન્દગીને ઠોકરો ખાવી હતી. જિન્દગી ને ઠોકરો ખાવી હતી !
નીરખી રણ પાણી પાણી થઇ ગયા, નીરખી રણ પાણી પાણી થઇ ગયાં,
રામ જાણે શું ઘટા લાવી હતી ! ન્હેર નકશામાં જ લંબાવી હતી !
આટલી ઝાંખી હશે ન્હોતી ખબર, આગિયાએ સૂર્ય પર ફેંકી, પછી –
રોશનીને મેં ય બિરદાવી હતી. રોશનીને મેંય બિરદાવી હતી !
આમ અંતરિયાળ છોડી ક્યાં ગયા હાસ્યપ્રેરક કાવ્ય છે, હું તો નથી !
દોસ્તો, કૈં તો દયા ખાવી હતી. દોસ્તો કૈં તો દયા ખાવી હતી !
મ્હેરબાની એમની કે સાંભળી, કેમ બેસાડ્યો ગળું ઝાલી મને ?
મારે પણ ‘ઘાયલ’ ગઝલ ગાવી હતી. મારે પણ ‘નિર્મિશ’ હઝલ ગાવી હતી !
મિત્રોના પ્રતિભાવ