Posts filed under ‘ગઝલ’
યાદ નો સંગાથ :: આહમદ મકરાણી.
રંગ જોયો – રાગ જોયો ને મને ના ;
ફૂલ જોયાં, બાગ જોયો ને મને ના.
ઊંબરે ઊભો હતો વરસો લગી હું ;
રેખ જોઇ, હાથ જોયો ને મને ના.
ડાઘ લૈ કેવા અહીં ફરતો રહ્યો છું ;
વસ્ત્ર જોયા, ઘાટ જોયો ને મને ના.
જિંદગીભર ઝંખના કરતો રહ્યો છું ;
શ્વાસકેરો સાથ જોયો ને મને ના.
આ મિલનનો પણ અહીં ઉત્સાહ ક્યાં છે !
યાદનો સંગાથ જોયો ને મને ના.
ગઝલ બને :: આહમદ મકરાણી.
દિલ અમારું કોઇ તોડે તો ગઝલ બને ;
છાતી ઉપર ક્રોસ ખોડે તો ગઝલ બને.
મસ્ત્ય માફક જિંદગી અવકાશમાં ફરે ;
કોઇ તાતાં તીર છોડે તો ગઝલ બને.
હોય સૂતા સોડ ઓઢી મૌન-પીર તો-
શબ્દશ્રીફળ કોઇ ફોડે તો ગઝલ બને.
સાવ સીધાં ને સરલ મોજાં નથી ગઝલ ;
જાતને ઊંડે ડૂબાડે તો ગઝલ બને.
છે ઇબાદત, બંદગી, બંદાતણું નમન ;
ઇશ સાથે જાત જોડે તો ગઝલ બને.
તેમના પરિચય માટે અહીં ક્લીક કરો…
તેમનો નવો ગઝલ સંગ્રહ ‘તું લખ ગઝલ’
મેળવવા અહીં સંપર્ક કરો…
શ્રી આહમદ મકરાણી,
‘મા મરિયમ મંઝિલ’
ગુરુનાનક શેરી,
સિંધી માર્કેટ પાસે,
ઉપલેટા : 360490
મો.: 98792 47509.
વિરાસત ફૂલની :: મીરા આસીફ.
ગત મહિને અમો એ શબ્દલોકમાં
ભાવનગરનાં કવિશ્રી મીરા આસિફ ને માણ્યાં હતાં…
ચિત્રમાં – જમણીબાજુથી શ્રી રાણીંગાસાહેબ, આમંત્રિતમહેમાન શ્રી મીરા આસિફ અને
શ્રી મકરાણી સાહેબ તથા રસિક શ્રોતાગણ…
કેમ સમજાવું નજાકત ફૂલની ?
યાદની મોસમ ઇનાયત ફૂલની !
એમને ઘેરી વળ્યાં કાંટા છતાં,
કેટલી મ્હેકેં વિરાસત ફૂલની !
સ્પર્શવાને વલવલે આઠે પ્રહર,
કેમ કરવી લે હિફાઝત ફૂલની ?
વાત મારી એજ આખર એજ છે,
કોઇના સમજે ઇબાદત ફૂલની !
રોજ જે અણસાર થઇ ખીલ્યા કરે,
એજ તો ગમતી કરામત ફૂલની !
આપણું મળવું હવે મુશ્કેલ છે,
ભીંત જેવી છે અદાવત ફૂલની !
આભાર…
વંદન :: આદિલ મન્સૂરી
દિલમાં કોઇની યાદનાં પગલાં રહી ગયાં,
ઝાકળ ઊડી ગયું અને ડાઘા રહી ગયા.
એને મળ્યા, છતાંય કોઇ વાત ના થઇ,
ગંગા સુધી ગયા અને પ્યાસા રહી ગયા.
ફૂલો લઇને બાગથી હું નીકળી ગયો,
ને પાનખરના હાથમાં કાંટા રહી ગયા.
આવીને કોઇ સાદ દઇને જતું રહ્યું,
ખંડેર દિલમાં ગુંજતા પડઘા રહી ગયા.
વરસ્યા વિના જતી રહી શિર પરથી વાદળી,
‘આદિલ’, નજર ઉઠાવીને જોતા રહી ગયા.
આમ તો હરદમ હજૂરી હોય છે,
આપણાં મનમાં જ દૂરી હોય છે.
મૌનની સરહદ વટાવી જાવ તો,
શબ્દ સઘળા બિનજરૂરી હોય છે.
ને પછી ઊગે છે સૂરજ આંગણે,
પહેલાં તારી યાદ સ્ફુરી હોય છે.
ધોમધમખતા રણ વિશે ચિંતા ન કર,
રણની વચ્ચે પણ ખજૂરી હોય છે.
દૂર બેઠા યાદ આવે છે સતત,
પાન પણ કેવાં કપૂરી હોય છે.
એક પણ ઇચ્છા પૂરી ના થૈ શકી,
હર ગઝલ ‘આદિલ’ અધૂરી હોય છે.
ગઝલ :: હઝલ !
ગઝલ હઝલ !
શ્રી અમૃત ઘાયલ. શ્રી નિર્મિશ ઠાકર.
એ ઘડી પણ એક વખત આવી હતી, ખોલવા તાળું ન એ ફાવી હતી,
સુખની મારા હાથમાં ચાવી હતી. સુખની મારા હાથમાં ચાવી હતી !
કોઇની સમજાવી એ સમજી નહીં, એ કશું સમજ્યો ન’તો ને એ છતાં –
આંખને એણે ય સમજાવી હતી. આંખને એણે ય સમજાવી હતી !
આમ તો મારગ બહુ સીધો હતો, માત્ર ફેરા લાખચોરાશી ફરી –
જિન્દગીને ઠોકરો ખાવી હતી. જિન્દગી ને ઠોકરો ખાવી હતી !
નીરખી રણ પાણી પાણી થઇ ગયા, નીરખી રણ પાણી પાણી થઇ ગયાં,
રામ જાણે શું ઘટા લાવી હતી ! ન્હેર નકશામાં જ લંબાવી હતી !
આટલી ઝાંખી હશે ન્હોતી ખબર, આગિયાએ સૂર્ય પર ફેંકી, પછી –
રોશનીને મેં ય બિરદાવી હતી. રોશનીને મેંય બિરદાવી હતી !
આમ અંતરિયાળ છોડી ક્યાં ગયા હાસ્યપ્રેરક કાવ્ય છે, હું તો નથી !
દોસ્તો, કૈં તો દયા ખાવી હતી. દોસ્તો કૈં તો દયા ખાવી હતી !
મ્હેરબાની એમની કે સાંભળી, કેમ બેસાડ્યો ગળું ઝાલી મને ?
મારે પણ ‘ઘાયલ’ ગઝલ ગાવી હતી. મારે પણ ‘નિર્મિશ’ હઝલ ગાવી હતી !
એક ભવ ઓછો પડે :: મુસાફિર પાલનપુરી
યાદ કોઇની વિસરવા એક ભવ ઓછો પડે,
એ અગમજ્વાળાને ઠરવા એક ભવ ઓછો પડે.
તું કે જેના હોઠ પર ફરિયાદ વિણ કંઇ પણ નથી,
ને મને નિઃશ્વાસ ભરવા એક ભવ ઓછો પડે.
રૂપ છે નમણી પ્રતિભા હાય કિન્તુ ! દબદબો !
ફૂલ પણ એકાદ ધરવા એક ભવ ઓછો પડે.
દૂર હરદમ દૂર ઓ મન ! ધર્મના ભેદો થકી,
એ વમળમાંથી ઊગરવા એક ભવ ઓછો પડે.
આચમન એનું મળે તોપણ મુસાફિર ધન્યતા,
આ ગઝલ-સિંધુને તરવા એક ભવ ઓછો પડે.
શબ્દ :: આહમદ મકરાણી
શબ્દ, તારી ફૂંકથી દીવા બળે ;
શબ્દ, તારા મૌનના પડઘા પડે.
શબ્દ, બત્રી’લક્ષણો તું રાજવી –
મૌન – પાતાળો ફૂટી પાણી મળે.
શબ્દ ઊગે આથમે ના આભમાં ;
શબ્દ પેલી પાર જઇને વિસ્તરે,
શબ્દ જેવું કોણ નિર્લેપી હશે ?
સાવ કોરો સાગરેથી નીકળે.
શબ્દ જાણે ઓલિયાની છે કબર ;
જાવ શ્રધ્ધાથી પછી પથ્થર તરે.
મિત્રોના પ્રતિભાવ