યાદ – આહમદ મકરાણી.
જાન્યુઆરી 30, 2007 at 1:22 પી એમ(pm) 3 comments
મેં મને મૂકી દીધો છે દાવમાં ;
ને ઉમેરી જોઉં મીઠું ઘાવમાં.
માગવાનું એમણે જ્યારે કહ્યું –
વેદના માગી હતી સરપાવમાં.
ના બદલ્યો હું, ન મારી આ દશા ;
ફેર જોયો કોઇના વર્તાવમાં.
કેટલાં વમળો જળે ઊઠી રહ્યાં !
કોઇએ જોયું જરા જ્યાં વાવમાં.
યાદ એની સાચવી છે એ રીતે,
હોય જાણે કોઇ દરિયો નાવમાં.
Advertisements
Entry filed under: ગઝલ.
1.
વિવેક | જાન્યુઆરી 30, 2007 પર 5:14 પી એમ(pm)
માગવાનું એમણે જ્યારે કહ્યું –
વેદના માગી હતી સરપાવમાં.
સુંદર ગઝલ… કવિ જ વેદના માંગી શકે…
2.
Jayshree | જાન્યુઆરી 31, 2007 પર 6:17 એ એમ (am)
માગવાનું એમણે જ્યારે કહ્યું –
વેદના માગી હતી સરપાવમાં.
કેટલાં વમળો જળે ઊઠી રહ્યાં !
કોઇએ જોયું જરા જ્યાં વાવમાં.
સરસ…
3.
ઊર્મિસાગર | જાન્યુઆરી 31, 2007 પર 10:15 પી એમ(pm)
માગવાનું એમણે જ્યારે કહ્યું –
વેદના માગી હતી સરપાવમાં
આ વાંચીને મહાભારતના કુંતામાતાની યાદ આવી ગઇ… જેણે કૃષ્ણ પાસે વચનમાં ફક્ત દુ:ખ જ માંગ્યું હતું!!
સુંદર ગઝલ!